غنچه های پرپر

     

او تمام غنچه ها را چید و رفت

های و هوی گریه را نشنید و رفت

        از تمام فصلها او کرد عبور       

با صدای خسته ای خندید و رفت

از اتاقی تا اتاقی راز داشت

رازها در قلب من پاشید و رفت

              من برایش حرفهایی داشتم             

با تمام گرمیش لرزید و رفت

                        از تبار لاله و آلاله بود                       

بر دلم مشتی نمک پاشید و رفت

گرچه من شاعر نبودم لیکن او

شعر من را یک غزل نامید و رفت

با تمام اشکهایش ساختم

اشک را بر گونه هایم دید و رفت

چون دل او با بیانش فرق داشت

از برای حادثه ترسید و رفت

در دلم شوری به پا شد چون که او

    خاطراتم را به من بخشید و رفت .